Peklowana szynka czyli w ślady Michałowej

Ponad tydzień temu zapeklowałam kawałek wieprzowej szynki. Moje peklowanie było troszkę kombinowane, bo nie mam saletry, ale i tak wczoraj wykończona szynka smakuje wybornie, mimo iż brak jej jest tej charakterystycznej, różowej barwy, jaką zapewnia saletra.

Podstawowy przepis na peklowanie jaki zastosowałam (uwaga, składniki są na 1 kg mięsa):

2 łyżki soli

1/3 łyżeczki cukru

1/2 łyżeczki zmielonych ziaren kolendry

2 ząbki czosnku

2 liście laurowe

4 ziarna ziela angielskiego

2 szklanki wody (myślałam, że to mało ale okazało się w sam raz)

Peklowałam przez tydzień trzymając mięso w emaliowanym, żeliwnym garnku w chłodnej temperaturze (garaż). Po tygodniu odcedziłam mięso od kąpieli peklowej, owinęłam sznureczkiem w celu zachowania kształtu i gotowałam BARDZO powoli przez 2 godziny w wodzie z dodatkiem soli, kilku ziaren pieprzu, kilku ziaren ziela angielskiego i liścia laurowego. Na koniec natarłam ugotowane mięso mazią wykonaną z  gruboziarnistej musztardy i rozgotowanych żurawin i zapiekłam przez 30 minut w piekarniku o temperaturze 200 C. Pomysł na wykończenie szynki znalazłam tutaj.

Delektujemy się teraz pyszną wędliną bez chemii i koszmarnych ilości soli. A peklować będę często ponieważ tak przygotowane mięso jest o niebo smaczniejsze od tego tylku upieczonego po marynowaniu.

Wczoraj miałam tak zwany "atak na gotowanie" i oprócz wykończenia szynki zrobiłam jeszcze naleśniki na słodko i słono oraz rozpoczęłam gotowanie czerwonego barszczu (u mnie to proces dwudniowy), który dzisiaj zapodam z pulpecikami. 

Tymczasem poleguję w otchłaniach kanapy delektując się kolejnym sezonem Ranczo. Swiatełka choinkowe delikatnie owietlają mój jeszcze świąteczny dom, za oknem ciemno bo wlaśnie nadchodzi śnieżyca, na kuchence powoli pyrka barszcz mieszajac warzywno-ziołowe smaki w iście tajemniczy sposób. 

Dobrze mi! Chciałabym tak zawsze. Niczym Michałowa dbać o szczęście i zdrowie mojego domostwa...